Ik ben al weer een week bij mijn nieuwe baasjes en hoewel ik nog wel eens aan mijn papa, mama, broertjes en zusje denk, word ik er niet meer verdrietig van. Er is in mijn nieuwe huis zoveel te ontdekken, niet alleen binnen, maar natuurlijk ook buiten. In de tuin is een puppyspeelplaatsje voor me gemaakt. Er liggen ballen en touw en er is een grote tunnel, allemaal erg leuk. Maar eigenlijk vind ik de eikeltjes en de bladeren die uit de boom vallen veel leuker. Vooral als het waait is het grappig, dan ga ik er achter aan.
Als we buiten gaan wandelen, ruik en zie ik heel veel. Ik ruik plasjes van andere honden, erg interessant. Volgens mij heb ik wel een goede neus, want ik herken al heel veel honden aan hun luchtje. Gisteren heb ik met Sjaan gespeeld, een hele lieve hond. Ze is wel veel ouder dan ik ben, maar dat is niet zo erg. Ik vind het prettiger als de honden met wie ik speel niet zo groot en druk zijn, tenslotte weeg ik nog maar twee en een halve kilo. Vraag maar eens aan papa of mama hoeveel dat ongeveer is.
Buiten hoor ik ook veel nieuwe geluiden. Aan de trein die af en toe langs komt, ben ik al gewend. Van de brommers schrik ik ook niet. Toen ik hier net was, vond ik het niet altijd leuk als mensen me aaiden. Nu vind ik dat wel goed, als ze me maar wel rustig aaien en niet teveel over mijn kop. Ik geloof dat ik wel een mooi hondje ben, dat hoor ik veel mensen tegen mijn baasjes zeggen. De mensen stappen zelfs van hun fiets af om te zeggen dat ze me een heel bijzonder hondje vinden.
Er komen af en toe nieuwe mensen in ons huis, die ook weer weg gaan. Vaak nemen ze speelgoed of iets lekkers mee. Gisteren was mijn vrouwtje een hele tijd weg, gelukkig bleef het baasje bij me. Opeens kwam m'n vrouwtje terug met wel vier kleine mensjes, ze gingen op de grond zitten en gaven me koekjes. Die kleine mensjes waren kinderen van de naschoolse opvang waar mijn vrouwtje werkt. Natuurlijk vonden ze me leuk en lief en dat vond ik van hun ook.Er zijn nog heel veel andere kinderen die me willen zien, maar vrouwtje heeft gezegd dat ik eerst nog wat groter moet zijn. Dan mag ik een keertje mee naar haar werk waar al die kinderen zijn. Dat lijkt me heel leuk.
Wist je dat ik al in de fietsmand heb gezeten? Dat is ook een heel verhaal, dat vertel ik volgende week.
Een knuffel van Norah.
Wil je iets vragen of vertellen aan Norah? Ze heeft haar eigen e-mail adres.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten